Menselijkheid, herstel en genoegdoening
Wat een mooi verhaal in de Volkskrant van vandaag en eerder op Nieuwsuur. Een verhaal met de grote kop dat de NS voor het eerst schadevergoeding gaat betalen aan slachtoffers van de Holocaust. Het is een verhaal over menselijkheid, herstel en genoegdoening.
De NS heeft geluisterd naar het verhaal van een man wiens ouders vermoord werden in de oorlog, in Auschwitz. Ze heeft vervolgens de verantwoordelijkheid genomen voor haar handelen toentertijd bij het uitvoeren van treintransporten voor de nazi’s, het voorportaal op weg naar de vernietigingskampen. Er is bereidheid daarvoor te compenseren of goed te maken wat er toen is misgegaan.
De man toonde moed om het gesprek aan te gaan ‘met de vijand’, om erkenning te zoeken voor hetgeen zijn familie is aangedaan. Om rust en rechtvaardigheid te vinden en daarvoor op te komen. De NS heeft moed getoond om het gesprek aan te gaan vanuit een moreel kader in plaats van te kiezen voor een juridische fijnslijperij over het al dan niet zijn van ‘dader’.
Een gesprek vanuit menselijkheid. Gericht op herstel en genoegdoening. En zie wat het brengt…
